Lingua de gato

Existe a diglosia entre especies? Cóntovos o que este moucho puido presenciar logo de que llo contaran e lle custara o seu crelo: imaxinade unha señora maior, na franxa dos 65-70, xubilada e que vive de rendas (é caseira) nunha cidade galega. A súa orixe, porén, é aldeá. Isto é: se vivise na Coruña ben podería ser dalgún lugar de Boimorto ou Ordes, e se vivise en Vigo cadraríalle ser da Limia ou do Pereiro de Aguiar, por exemplos. A señora fala galego (segue a falar galego na cidade!!), aínda que quen sabe se ao longo da súa vida tivo outros comportamentos lingüísticos, pero o caso é que hoxe en día ao único ser que lle fala en castelán é ao seu gato.

Si, si, como o ledes... ao seu micho, ao seu felino doméstico... Cos netos lonxe, este é o destinatario dos seus bos días mañanceiros, das súas galletas do almorzo, das súas manías propias da idade e mais da súa diglosia.

Aviso a autores de futuras análises, enquisas e estudos sociolingüísticos: non vos esquezades de reparar na interacción lingüística dos galegos cos seus animais domésticos!!