Shola y Angeliño

Sei polo último número de Tempos da existencia desta xoia da literatura infantil. Na arquicoñecida colección Barco de Vapor e da autoría de Bernardo Atxaga está dispoñible Shola y Angeliño, para lectores de sete anos e que ten por protagonistas a uns cans. O argumento? velaquí o oficial tirado da páxina web:

Shola va de viaje al campo. Allí conocerá a Angeliño, un perro muy tozudo que está empeñado en cazar a un ratón muy listo. Shola decide ayudar a su nuevo amigo y, en la aventura, terminará por convertirse ella también en una perrita de pueblo.

O non oficial ou, mellor dito, o que se agocha detrás desta viaxe ao campo é un uso diglósico da lingua: a Shola seica é unha cadeliña urbana que "ladra" un castelán perfecto, mentres que o Angeliño é un can aldeán un pouco parvo que "mal-ladra" un castrapo inzado de tópicos típicos ("filliña", onde vas", "eres bien mexeriqueira"...).
Non se entende moi ben o por qué desta edición, o proceder da editorial (sabera isto o propio autor?). Na versión éuscara seica se botou man de diferentes niveis de lingua, en Madrid, porén, non se mataron moito e tiraron do galego... Patético.