O Nunca Máis resucita

Foi tal o movemento no seu momento que dende hai tempo penso que se pode afirmar que Galiza e a súa lingua aqueles días exportaron un lema: o de NUNCA MÁIS.

Este moucho escoitouno berrar no Camp Nou para botar o daquela presidente Gaspar, as xentes de Aragón usárono para protestar polos asolagamentos do Ebro, foi collidiño da man do "Non á guerra" cando os das Azores fixeron das súas... e agora cando xa parecía esquecido, caído no desuso un pasaxeiro (alemán posiblemente) deulle por facer esta composición e colgala nun mostrador do Prat (así o vin na tele) e tamén na rede.

As dúas palabriñas, adverbios elas, caeron en graza. Axuda o asunto a entender ese valor diferencial que á lingua posúe e que tantos e tantos cegos dentro do país non acaban de ver.