Falou un ex presidente

Onte Sarille exerceu como o que é, ex presidente. Os ex presidentes ás veces poden ser tan útiles como molestos para os que lle toman o revezo. Non están, pero están. Calan moito, pero o pouco que falan non ten desperdicio, malia que se lles adoita buscar unha saída e colocación honrosas que os teña entretidos. Pasa e pasou nas altas esferas da política. Vede a González, hoxe de profesion conferenciante, que de cando en vez aínda solta algunha ben boa e tempo lle custou que Zapatero lle entrara polos ollos. Vede a Aznar que desde a súa FAES e prepotencia particular non dá saído do lombo de Mariano e provoca vergonza allea menos para os seus fregueses. Ou vede ao propio Fraga que se empeñou en ir a Madrid e aínda hoxe anda a facer traballiños preelectorais polas Américas.

Permítense, coa experiencia que acumulan e desde a súa independencia, tocar as teclas que desexan, apuntar os males, os vicios e as trampas. E onte foi precisamente iso o que fixo Sarille. Sen medias palabras pero con moi poucas dixo, nun breve artigo e finamente, que imos de cu, que as árbores impídenlles a algúns ver as fragas, que moito ruído e poucas noces, que na política lingüística galega os que estiveron van camiño de poder entoar aquilo de outros virán que bo me farán...

Deus lle garde a vista ao Sarille, ben por el!!!