Cataluña

Adolescentes que saen de Bershka falando en catalán, parella de trinta e cinco anos (ela traballadora de La Caixa e el procurador) falando catalán entre eles e tamén co seu Marc de cinco anos, buses urbanos que che indican onde están as sortidas de emerxencia, informáticos que falan en castelán utilizando terminoloxía catalá... onde pasa isto? claro está que en Cataluña. Son só uns pouco detalles que este moucho colle ao voo ao pouco de aterrar en Barcelona, pero sospeito que nas semanas que me quedan acó irei perdendo esa capacidade acumuladora de detalles. É o que ten a normalidade, somérxeste nela e xa nada acaba chamando a atención.

Custa entender os sociolingüistas cataláns cando falan de pés de barro, de ameazas e perigos, de lagoas, de que cómpre estar atentos... supoño que o din por algo pero tres días por acó e mi madriña que envexa. Quen lles explica que aló temos unha Marta Rivera que fai votos para ser nomeada parva do ano e ten espazo no gratuíto galego LV?

Cataluña é o modelo para ben e para mal. O seu Estatut (dende hai uns días un pouco no ar) marca o teito do noso se é que algún día o temos, copiamos ou intentamos achegarnos nas publicacións, na dotación de institucións... os mal pensados din que Touriño tivo unha tempada que imitaba a Maragall nos xestos e peiteado.

E despois a de galeguiños que acó vos hai, e do melloriño por certo!!!