Ai Martiño, Martiño

Andamos faltos de referentes neste círculo mediático do século XXI e máis aínda que eses referentes respiren minimamente en clave de país. Nestas andamos cando vén o Martiño Rivas (que vén sendo fillo do Rivas que todos temos en mente) e nos conta que desgaleguizou o nome, que iso de Martiño non era ben captado polos oídos madrileños. Ou sexa que en Madrid aprenderon a pronunciar e escribir Schwarzenegger, Pagazaurtundua, Abbondanzieri ou Mitsubishi, pero o de Martiño seica se lles pon na gorxa (por non dicir noutro sitio...) e nós, os galegos, por aquilo de non lles querer complicar a vida somos así de guiadiños e mesmo estamos dispostos a eliminar calquera atranco que lles trabe a lingua. De Robinhos, Ronaldinhos e Cicinhos xa nin falamos...

Certamente o rapaz este luciuse pero ben lucido.